“Hangi hüzün ömürle sınırlı Hepsi dönüp duruyor, Ve acıtıyor Evrenin kalbini Zaman, uzam tanımaksızın” Her bildiği yaşamdan insanın, Biraz ölüm kıyılanıyor ömrüne, biraz acı -Bu cihanda bıraktığınız aksiseda, güzel efendim, Çarptıkça yakıp dağlıyor kalbimi Bir yıldız titriyor, Dağ başında üşüyorum, yazgımız bir. Matemini düşünüyorum, geceden kara, gözlerinden kara… Senden kıyılanan acıyı!.. -Sizsiz ben, canım efendim, Sükûnete, o soylu acıya müptelayım Ve varıp varacağımız ölüme İdare lambasında ancak görebiliyorum, Buruşuklarından açtığım bir kâğıdı, Sana yazmışım, geceymiş yine, Son satırda eğiliyorum: “Sen bir acıçiğdemsin!..” Doğruluyorum, Titrek alevinden usulca alıyorum gözlerimi, O an görüyorum işte, Gecenin karanlığından ağanı. Ömer Şişman
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"