Güvercin Gerdanlığı

...ve tanrı sert bir hüküm verdi “"yettiniz artık”" ı karanlığın kuzeyine doğru yürü amel defterine birkaç sayfa daha eklesin tanrı kara harflerle kır ayazını alın yazısının dilucunda mekruh tembihler hızırın yıktığı duvarın tam altındadır ıı haram ayları bilmeyen çocuklar şehrin peykesine çöküp kaldığında elindeki zakkumlar ve sütleğenler ağlar çiçek hastalığından ölür anneler hiçbir burcun yazgısına inanmadan minarenin budaklarına asılan sesin kıblesi çatlatır kalbi üç yerden niyetlen ey derviş nehirleri şehir kenarından taşı kirlenmesin sular babı ııı ilmekler atılmış bir ipin büyüsüne kapılıyor kuşlar yürekleri ağızlarında iki rekatlık bir namazı kılacak kadar seferi herkes gemileri delenlere soru sormaktan dili kanayan peygamberin değneğine konup göçüyor bir uçtan bir uca vı sabah ezanlarında göğüslerde sıkıntılar yavaş yavaş emer insanı üstüne dolu yağan ağaçların acısı reçinelerinden belli olur Mehmet Okumuş

recm edilmiş kelimelerle konuşalım ki ağzımız taş görsün sevgilim mürekkebi dağılır ezberimizdeki son surenin gözlerimiz uçuklar bileğini kıra kıra dağa koşan bir çocuk kadar dayanırız acıya şehrin dişine dokunuruz belki ihtiyar evler gibi iğne deliğinden eriyip geçeriz rüyalarımız karışır suya anne yarısı bir kışa sığınalım ki soğuk vurmasın uykumuzu sevgilim ağaçlar kasılıyor ve incirin çekirdeğine saklanmak geçiyor aklımızdan çeliği eritecek bu kar beyaz sesiyle bağıra bağıra yağıyor şimdi örümceklerin ağını bozmadan öpersek ağrısı kesilir dizlerimizin saçlarımızı taramak için yaktığımız ateşin koruna bakarız ikidebir yüzümüze hangi niyetin izi düştü de kuşlar göç etmedi bu yıl sevgilim gemilerimiz kör nereye gitsek atlastan düşüyor o coğrafya korku kuru bir nehir avuçlarımızda hiçbir denize dökülmez göğsümüz neden böyle akrep yuvası akşamüstleri soframız küflenir ettiğimiz yeminlerden çünkü harflerimiz eski ben büyüdüm bak diye derin bir uçurum oldum sevgilim dibimd...