Biz hepimiz tarifsiz yalnızlıklar içindeyiz, Çünkü derinliğimiz bilinmez başkasınca, Duyulmaz sesimiz seslensek de bir dosta, Büyür içerlere doğru benliğimiz. Çoktan bırakılmış tanıdıklar gecemizde Yürürüz bu dar çevrenin ortasından. Soluk yüzleri düşlerimizde ağaran Onlar ki kuytu sokaklar gibidir çok zaman Bilmeyiz sırlarını o kadar geçeriz de. Başkaları ne halde bilmeyiz hiçbirimiz. Sayan kim komşusunun dilsiz gözyaşlarını? Gören kim gecede pencereye dayalı, Dalgın kendi aleminde sessiz ağladığını? Biz hepimiz tarifsiz yalnızlıklar içindeyiz. Dagmar Nick
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"