Güvercin Gerdanlığı

Sevdiğim insanlar gidemediğim şehirler gibidir... gidipte göremediğim , , görüpte kalamadağım.. sevipte alışamadığım.. alışıpta ölemediğim şehirler gibi... sen o şehirlerden İstanbul gibisin... gözlerin gökyüzü... saçların beykoz sırtlarındaki sümbüller.. sesin boğazda ki balıkçıların çığlıkları.. kokun beyoğlu.. gülüşün pierre lotide bir kahve molası... susman ortaköy... sana gelipte kalmak var.. kalıpta uyumak var.. sessizce .. hıçkırıklarla ağlamak isterken sırtına yaslanmak var... herşeyi bırakıp sadece seninle konuşmak var...sadece bir şehir dinler gibi.. o şehrin bir tepesinde.. rüzgarı dinlemek var... nefesini hisseder gibi.. seninle dost olmak var... ey güzel kadın hem kavgasın, hem huzur, hem dertsin hem çare... hem tatlı hem huysuz kah acı kah tatlı.. sevdiğim insanlar şehirler gibidir.. senin gibi.. İstanbul gibi... Hakan Gülhan

Olur da birgün beni unutursan.. Şu camın kenarında ki sardunyaları; akşam sefalarını unutma.. Hergün sula onları...yine konuşmaya devam et onlarla... Küçük adımlarla yürümeye.. Suskun kavgalarına devam et... Gölgeler biriktir Sıcak günler için... Büyütmeye devam et içinde ki ağacı O hep içinde yeşil kalsın... Olurda birgün unutursan beni.. Cayma inatçılığından Değiştirmesin hiçbirşey seni.. Devam et su gibi vazgeçilmezliğine Yok olmasın dayanılamaz özlemin... Unutma güzel şarkıları... Devam et söylemeye... Unutursan bir gün beni ağlamayı unutma... Unutma yaşamayı... Çünkü ben.. Seni unutmayacağım... Çırılçıplak, soğuk bir ovada Unuttuğun yerde kalacağım... Hakan Gülhan