Güvercin Gerdanlığı

1 Orada Alplerin içinde aydınlık gecedir daha, ve bulut, Neşeliyi şiirleyerek örter orada esneyen koyağı. Oraya buraya toslar, yuvarlanarak şakacı dağ havası, Çamların arasından dikine pırıldar aşağıya ve yiter bir ışın. Yavaşça ivedilenir ve dilegelir neşeden titreyen Kaos, Biçiminde genç ama güçlü, kutlar sevgi çatışmasını Kayaların altında, çalkalanır ve duraksar bengi sınırlar içre, Çünkü daha Bakkhusca doğar orada gün. Çünkü sonsuzca gelişir orada yıl ve kutsal Saatler, günler, daha yüreklice düzenlenmişlerdir, birleşmişler. Yine de, farkındadır zamanın şimşek kuşu ve dağların Arasında, yükseklerde süzülerek çağırır günü. Şimdi uyanır köy de, bakar oradan derinliklerin içine, Korkusuz, yüksekliğe alışık, dorukların altından yukarılara. Gelişmeyi sezerek, çünkü şimdiden yıldırımlar gibi düşerler eski Su kaynakları, yıkılanın altındaki toprak nemlenir, Ekho seslenir çepeçevre ve ölçülmez atelye İşler durur gün ve gece boyu, bağışlar göndererek, yoksula. 2 Din...

İyi bir şeydir insanın uzaktan bakabilmesi hayata, Ve anlayabilmesi hayatın kendini nasıl algıladığını, Ayakta kalabilen, atıldıktan sonra tehlikenin kollarına, Fırtınalarda ve rüzgârlarda yolunu bulabilmiş birisidir. Ama güzelliği tanımış olmaktır daha da iyisi, Bütün bir hayatın düzeni ve yüceliği olan güzelliği, Harcanan çabaların zahmeti mutluluğun kaynağı olduğunda, Ve bilmek, zaman içindeki onca zenginliğin adını. Yeşillenmekte olan ağaç, dallarla örülü zirve, Gövdenin üstündeki kabuğu saran çiçekler, Tanrının doğasından gelme bir hayattır hepsi, Çünkü üzerlerine eğilmiştir göğün bütün rüzgârları. Ama meraklı insanlar kalkıp sorduklarında bana, Bütün bunları hissedebilme cesaretinin anlamını, Ne olduğunu kaderin, yücenin ve kazancın, derim ki O zaman, hem yaşamak, hem de düşünmektir yaşadığını. Eğer doğa yalın ve dingin yaratmışsa birini, Bu bir uyarıdır insanoğluna neşeyle bakmam için, Neden? Çünkü korkutur bilgeleri bile açıklık dediğin, Ancak başkaları d...

O zamanlar henüz duvağının çevresinde oynarken, Sana bir çiçek gibi tutkunken Kalbimi ince titreyişlerle saran Her seste kalbini duyarken senin, İnançla ve özlemle henüz Zengin,senin gibi,resminin önünde dururken, Yerini gözyaşlarım için Bir dünya aşkım için buluken. O zamanlar kalbim henüz güne dönerken Sanki o duyarmışçasına sesini, Ve yıldızları kalbimin kardeşi sayarken Ve baharı Tanrı'nın ahengi, O zamanlar,koruyu titreten rüzgarda Henüz senin ruhun,senin sevinç ruhun Kalbin sessiz dalgalarında kıpırdarken, İşte o zamanlar altın gibi günler sarardı beni. Yok şimdi,beni yetiştiren,doyuran Yok şimdi o genç dünya, Bu, bir zamanlar yeri,göğü dolduran bağır, Ölü ve cılız bir anızlık gibi; Ah! Bahar benim derdimi okuyor Hala,eskisi gibi,şen,teselli edici bir türkü, Ama yok artık hayatımın sabahı, Kalbimin baharı soldu benim. Sonsuza kadar acı çekecek o en sevimli sevgili, Bizim sevdiğimiz şey,bir gölgeden başkası değil, Gençliğin altın düşleri öldüğünd...

Ayrılmak mı istedik biz? İyi, akıllıca olur mu sandık? Öyleyse, ayrılınca, neden cinayet gibi sarstı bizi bu iş? Ah! Biz kendimizi az tanırız, Çünkü bir Tanrı buyurur içimizde. Friedrich Hölderlin