Tükendi nakdi ömrüm dilde sermayem bir âh kaldı Nevası âridir dilden ne yarandan nigâh kaldı Derûni derdimi lokmana gösterdim,dedi eyvâh Bu derdin dermanı yok çare ancak bir ilâh kaldı. Kara günlerde mi halk eylemiştir kim beni mevlâm Tutuldu şemsi bahtım gonca güllerim siyah kaldı Perişan halime hiç kimselerden olmadı imdad Halim arzetmediğim şâh-ı vezir padişah kaldı Bu Rıf’at varını yaran uğruna eyledi yağma Elimde sade bir keşkül başımda bir külah kaldı. Rıf'at Efendi Rıfat Efendi (1798 / 1864) Adıyaman’da doğmuş ve Adıyaman'da vefat etmiştir. Ailesi Şeyh Gil diye tanınmıştır. Çocukları İstanbul'a yerleşmiştir. Halen torunlarının İstanbul’da ikamet ettikleri söylenmektedir. Hayatını uzun süre Anadolu'da seyahatla geçirmiş,bir müddet de İstanbul'da kalmıştır. Hayatı boyunca geçim sıkıntısı çektiği, çilekeş ve sabırlı olduğu bilinmektedir. Tahsili olmamakla birlikte kendisini çok iyi yetiştird...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"