Güvercin Gerdanlığı

Birinci kanto Yaşam yolumuzun ortasında karanlık bir ormanda buldum kendimi, çünkü doğru yol yitmişti. Ah, içimdeki korkuyu tazeleyen, balta girmemiş o sarp, güçlü ormanı anlatabilmek ne zor! Öyle acı verdi ki, ölüm acısı sanki; ama ben, orada bulduğum iyilikten söz edeceğim, gördüğüm, başka şeyleri söyleyeceğim. Oraya nasıl girdiğimi bilemeyeceğim, öyle uykum gelmişti ki, doğru yolu bırakıp gittiğimde. Ama yüreğimin içine korku salan vadinin bittiği tepenin eteğine geldiğimde yukarı çevirdim gözlerimi, omuzlarını gördüm onun, herkese her yerde yol gösteren gezegenin ışınları içinde. O zaman biraz dindi, o sıkıntılı gecede yüreğimin gölüne çöken korku. hâlâ kaçmakta olan ruhum kimseyi sağ bırakmayan geçide bakmak için döndü geriye. Yorgun bedenimi biraz dinlendirince ıssız kıyıda yürümeye koyuldum yine, sağlam basan ayağım hep daha geride. Yokuşun hemen başladığı yerde bir pars gördüm, yerinde duramıyordu, kıpır kıpırdı, benek benekti tüyleri; ...

- Bu, bakışlarla, okşamalarla sık sık tazelenmezse, aşk ateşinin kadında ne çabuk söndüğüne güzel bir delildir. Âraf / D. Alighieri "Adamlar aşık olduklarını sansalar bile, hatta aşık olsalar bile, üzerlerine varılmadıkça bir süre sonra ateşleri sönüp evlerinin yolunu tutuyorlardı."