Güvercin Gerdanlığı

Bir pencere açıldı kitabımın sayfasında El sallayarak sen göründün, Satırlar takım takım evinin önünde Ne güzel bu küçük askerler... Fakat kayboluyorsun pencereden Şimdi ağlıyor bütün harfler... Sonra birden beliriyorsun Elinde nakışlı mendilin, gülümsüyorsun Ve başlıyorsun konuşmağa Sesin ağlamaklı, Sesin yumuşak, Anlattıklarına karışıyor kitabın anlattıkları.. Nahit Ulvi Akgün

Hiçbir şey değişmeyecek o gün Göçüvereceksin bu insan kalabalığından Gelmemiş gibi olacaksın dünyaya Sanki bu odada sen oturmadın Sen giymedin bu elbiseyi Ağlamadın Gülmedin Yemedin bu ağacın meyvasını Bütün maceran Bir varmış Bir yokmuş Nahit Ulvi Akgün

Nereye gittiysem yadırgadım yerimi Canıma tak etti bu göçebe yaşam Tam alışırken yurduma yuvama Bir de bakıyorum saat tamam Yüzümü iyiden iyiye tanıyorum Elim ayağım benim de Başkası çıkacakmış gibi karşıma Aynalardan kaçıyorum şimdi Zaman içinde böyle darmadağın Ne mutluluğum belli ne mutsuzluğum Bir düşteymiş gibi hafif Sis dağlarından yuvarlanıyorum Nahit Ulvi Akgün

Birşey var aramızda Senin bakışlarından belli Benim yanan yüzümden Dalıveriyoruz arada bir İkimizde aynı şeyi düşünüyoruz belki Gülüşerek başlıyoruz söze Birşey var aramızda Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek Fakat ne kadar saklasak nafile Birşey var aramızda Senin gözlerin ışıldıyor Benimse dilimin ucunda Nahit Ulvi Akgün

Saadetten mi bu şaşkınlığım Paltomu tutuşundan Elimi alıp hatırımı soruşundan Ortak oluşundan mı sıkıntıma Böyle durma karşımda Böyle söyleme Göğsünde sıkma başımı İlgilenme her halimle Ben dayanamam bu sevince Ben dayanamam Ya ağlamak geliyor içimden Ya bağırmak sokak ortasında Nahit Ulvi Akgün