Güvercin Gerdanlığı

Belki de insandık bir zamanlar ya da insan olacağız günün birinde, bütünüyle iyileştiğimizde her şeyden. Ama bugün insan değilsek, neye yarar? Pasaporta yazılmış bir adız yalnızca, Aynadan yansıyan dilsiz bir görüntü, Bir sürü boş lafın çarptığı duvarlar Ve ölü bir yankının yankıları. Çoktan ayaklar altında bütün insanlık, Burada rol yapmayalım boşu boşuna! Bizler, insanlığını çoktan yitirmiş bu kentlerde, hâlâ insan mı diyeceğiz kendimize? Hayır! Büyükkent yollarının tozu toprağıyız yalnızca, Birer numara kadastro sayfalarında, Uzun kuyruklarıyız bir belge damgalatmanın, Ve kendi kendimizin gölgeleriyiz, o kadar. Kurtulacaksa içimizdeki insan günün birinde, Ancak bir yol gider bu özgürlüğe: Saatbaşı sormak, bizler insan mıyız? Ve saatbaşı vermek yanıtını: Hayır! Bizler, daha resmi çizilmemiş insanın Kötü birer taslağıyız yalnızca. Zavallı bir mırıldanışı sonraki büyük şarkının. İnsan mı diyorsunuz bizlere? Bekleyin daha! Jura Soyfer Tükçesi: Ahmet Cemal ...

Nasılsa hayata adım atan insana Üç şey verilir hayat yolunda: Küçük bir merdiven, Bir fırça, bir de kova. Derler ki sonra, böyle bir merdiveni Herkes yanında taşır; İnsanlar eşit olduklarından bugüne bugün, Herkesin yükselme şansı vardır. Ancak bir düzine yıl geçince Anlar zavallıcık için iç yüzünü Bir yararı yok bu merdivenin, Fırçayı yiyen hep ben olduktan sonra, Anlamı yok inip çıkmak için didinmenin, Kovayı hep ben taşıyacağım nasıl olsa. Her insan hoşlanır, hayatının afişini Şöyle rengarenk ve yükseklere yapıştırmaktan. Kim ki hem kurnaz hem de edepsizdir ancak o başarır Basamak basamak daha yükseklere erişmeyi. Yukarıda bayağı iyi yapar yapacağını Ve bırakmaz yanına çıksın başkaları Onlara gelince, boyunları büküp, Ta aşağılarda, dökülenleri toplamak düşer ancak. Sende vurursun hayatım dediğin artığı duvarlara Sonra zamanın gelir, kazınıp gidersin; Boynun bükük, toplarsın merdivenini, Öğrenmişsindir artık öğreneceğini: Bir yararı yok bu merdivenin, F...