Güvercin Gerdanlığı

XX I -Şiir ne ki? - diyorsun, mavi     gözlerini gözlerime mıhlarken. Şiir ne mi? Soracak mıydın sen de? Şiir ... sensın ya!... Gustavo Adolfo Becquer Çeviri: Bilge Karasu

Havadır iç çekişler ve havaya gider. Sudur gözyaşları ve denize gider. Kadın: anlat bana, sen biliyorsan eğer, Aşk unutulduğunda, o nereye gider? Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar

Sen tayfundun, ben de yüksek bir kuleyim gücüne meydan okuyan; Ya sen dağılacaktın dört bir yana ya da alaşağı edecektin beni! Olanaksızdı! Sen okyanustun, ben de dimdik yükselen direngen kaya, gelgitlerine; Ya sen kırılacaktın çarparak bana, ya beni sürükleyip götürecektin! Olanaksızdı! Sen güzel, ben yüce: Alışkınız, birimiz ayakları yerden kesmeye, öteki eğilip bükülmemeye: Yolumuz dar, çarpışma kaçınılmaz... Olamazdı! Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar

Bir gülüşüne yeryüzünü bağışlarım; bir gülüşüne gökyüzünü; bir öpücüğüne... bilemem, ne bağışlamalı senin bir öpücüğüne. Gustavo Adolfo Becquer

Bir gözyaşı gözüktü gözlerinde düşmek üzere Ve benim dudaklarımda bir özür dileme. Gururla konuştu o ve gözyaşını sildi Ve söz benim dudaklarımdan gitti. Ben kendi yoluma giderim şimdi ve o kendi yoluna Fakat düşündüğümüz zaman aşkımız konusunda, Ben,“o gün ne diye çenemi kapattım?” derim bugün bile Ve o der “Ben ağlamadım ne diye?” Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar

Bir kadın zehirledi benim ruhumu, başka bir kadın zehirledi vücudumu; hiçbiri gelmedi aramaya beni, suçlamam onların hiçbirini. Dünya yuvarlak olduğundan, dünya bir eksen etrafında döner. Yarın bu zehir dönerek eğer, zehirlerse nöbetleşe, kim suçlayabilir beni? Verebilirmiyim bana verilenden daha iyisini? Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar

o kara kırlangıçlar dönecek   balkonuna yuvalarını asmaya,   ve oynaşırlarken, kanatları yeniden   çarpacak camlarına;   ama senin güzelliğinle benim mutluluğumu   seyretmek için uçuşlarına ara verenler,   hani adlarımızı da bilenler...   işte onlar... dönmeyecekler! bahçendeki o gür hanımelleri dönecek duvarlara tırmanmak için, ve daha güzel kokularla yeniden açacaklar akşamleyin; ama kırağı çalıp da donanlar, günün gözyaşları gibi, üzerinden titreyen çiğ tanecikleri dökülenler... işte onlar... dönmeyecekler! o yakan sevda sözleri dönecek kulaklarında çınlayarak; ve kalbin uyanacak yeniden o derin uykusundan; ama tanrının huzurunda diz çökmüş, sessizce yakaran insanlar gibi, tıpkı benim seni sevdiğim gibi... hiç kimse seni bir daha öyle sevmeyecek! Gustavo Adolfo Becquer Çeviri: Cevat Çapan