İy yârenler yâr yolına nem kaldı ki yanmamışam Bunca ki yandum yanaram billah ki usanmamışam Hammâri gözinden anun bir tolu ayağ işmişem Andan berü serhoşam uş hiç dahı uyanmamışam Can diledi benden gözün akl u gönül virdüm bile Tanrım tanuh ben cân içün ma'şûka sakınmamışam Lutf eyleyüp sen tut elüm saç oduma rahmet suyın Zîrâ oduna düşmeği ben kimseye danmamışam Tap yah oduna cânumı vaktidürür iksîri sal Ne put’a kaldı k'anda ben bin katla kaynanmamışam Cân ile iki cihâna akl u gönül ne var ise Aşkı elinden içmişem illâ ki hiç kanmamışam. Sini didüm sine değin senden usanmah yoh bana Bin kez ölüp dirilmişem ol sanuyı sanmamışam Gözüm yüzüni göreli görmedi râhat gündüzin Yurd ideli can zülfüni bir gice dolanmamışam İçüm kara benzüm saru yaşum kan u kanum sudur Dahı ne kaldı k'ana ben ışkunda boyanmamışam Kadı Burhaneddin
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"