Babalar ıssız ağlar Çekerler arabayı yol kenarına Bir ağacın altında bazan En ücra köşesinde bir parkın. Dik durulacaksa durulur, Başları usulca okşanır hatta çocukların Maziye ısmarlanır kardan adam Kahkahalar atılır, iyidir her şey, çok iyidir Camdandır gözleri, usulca buğulanır. Babalar ıssız ağlar Hep aşkdır bir yanları Bir yanları hep yar Ağrıyan, gül kanayan Sırtlarını yaslayınca dağ olur o kadınlar. Söylenecekse söz söylenir Acı da olsa, kirlenmeden elleri çocuğun Sonra, taş da olsa erimeyen kelimeler Oturur elbette içcebine babanın. Babalar ıssız ağlar Ansızın devrilen koca çınarlar. Süleyman Çelik
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"