Şiirlerde daima farklı görünür. Başkalarınca yazılan cümleler okuyunca her şey açık ve kolay görünür. Yangına hâlâ dayanan bir kâğıt gibi, üstündeki kül izlerini pek hissedemeyen. Avlumda kül öyle kapsamlı ki. İlüzyon gibi. Esinlendiren bir resim gibi. Çoğu kimse kayıp güzellik hakkında yazar, aniden başa gelen ve terk edilmiş suskun bir kalbin içine sürünen talihsizlik hakkında. Ama ben avlum hakkında ve pencereden görebileceğiniz nehir hakkında yazmak isterim. Bir kül ağacı ile iki ıhlamur ağacı hakkında yazmak isterim -geçen gün yok olan. Masal mekanizması ansızın tamamen anlaşılmaz oldu benim için. Pencereden düşen küller, daha dün masa, yatak veya kitap olan siyah is, kimsenin pek düşünmediği birinin hayatı, boğazımda düğümlenip görüşümü bulandıran. El salladığımda hâlâ bir şey hissedebilir miyim acaba? Zvonko Maković Çeviren: Tarık Günersel
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"