Güvercin Gerdanlığı

geldin ki ıssızdım ne iyi ettin şiirim bitmişti sonradan anladım yalnızmışım hem bana biçtiğin anlam soluksuz bir nefeste öyle bir doz ah ki söylediğin güzel ama kendinsin o yaşadığın şey içindeki bir sesim ben bağırmak istediğin zoraki bir sessizlik hangi rengi koysam yakışır ya denk düşmedi mavi denk düşer başka bir renk belki çok seviyorum anlam zavallı anlamıyor bunu başka şeyler mesela diyor ki -beni ayrılığa verme vermem verir miyim diyorum hiç ne iyi ettin geldin ki ıssızdım hem Emin Akdamar

-Şule'ye, kaybolduğumuz bir yerdeyiz hatıralarımız da çekip gitti biz kaldık öfkelenebilsek bir ve kapansak yine çok değil dağlar kadar ancak her acı kendi yarasıyla çünkü şimdi bir dolunay şimdi bir yağmur ve yağdığı gibi aşk var ayrılıksa hep onardı kendini bakıp kaldık öyle ve çok ağladık kapkara bir umuda yaslandık: şaşırtıcı bir bıçak gibiydik daha yalın söylemek gerekirse yanıldık ve durmadan unuttuk aşk mı var şimdi bir beyaz sis üstelik ayrılık ki anlatamam tekinsiz bir uykudur o şüpheli bir yalnızlıktır bir yankıdır kendine doğru bir sokak kurdudur aklımızda bir nehirdir bata çıka geçtiğimiz aynı hikaye zaman ve yer tanımı yok aşk var -unutmadım Emin Akdamar

bize mahsus ayrılıktan anı çıkarmak ne güzel mektuptu saçından kesip koymuşsun içine açtım okurken aradın sesin güzel değil sevgilim söyle seni üzen ne tam kapıdan çıktım geri döndüm odada dağıttım aklımdaki sisi su içtim mutfakta su çarptım yüzüme banyoda su gibi aktım kendimden sıcak tut geceni gündüzünü sıkıca giyin aniden başımı çevirip baktığım gibi aniden elini yüreğine koy aniden elimi tut gitme bir yere bensiz! Emin Akdamar