Evet ölüme, ama hayır ölümün saldırısına uğramaya! En iyi yolculuk olduğuna inanarak ölmek böyle bir yolculuğun. Ve son anda her biri bir yüzyılmış gibi gelen bir istasyon saatinin dakikalarını sayar gibi neşeli olmak. Mademki ölüm aldatan sevgilinin yerine geçen bir gelindir kocasına bağlı almak istemeyiz içeri onu çağırılmamış bir konuk gibi ne de kaçmaz birlikte. İzinsiz çok kez çıktık yola. Zamanın tek bir anda eşiğini aşmak üzereyken, anısı bile bizlerin uçup gidecekken, bırak bizi ey Ölüm, elveda diyelim dünyaya, bırak, gecikelim biraz daha! Olmasın birdenbire büyük adım. Buz kesiyor kanun düşününce apansız ölümü. Ölüm, yakalama birdenbire beni, haber et uzaktan, alışkanlıklarımın en sonuncusuymuş gibi dostça alırsın beni. Vincenzo Cardarelli Çeviri: Bedrettin Cömert
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"