Güvercin Gerdanlığı

Requiem 1 ağzımda gecenin ihaneti duruyor ağzımda gecenin ihaneti duruyor zamandan gizli akar köklerime giden su ah! bilseler varolduğumu çıkmazlardı içimden göğsümü baştan başa yırtan requiem ıslak dudaklarımda bir avuç tuz mu kaldı tanrının kendisiyle konuşurken tattığı uzaklaştıkça herkes uzlaşırdım kalbimle şimdi beni birkaya gibi oyun belki de dilime yerleşen rüzgâr son lanetimdir diye sevinirim uzaktan kuyudaki sesimle avunsun yusuf gövdemin inleyişine doluşsun kuşlar nasıl olsa ardımda ebedi yankısı var hiçbir gece söylenmemiş masalın 2 beni yalnız bıraktın bir kuyu ağzı gibi beni yalnız bıraktın bir kuyu ağzı gibi ay ışığı acıtır kendi karanlığımı oysa gövdemi terk eden sular buluşur bir nehrin sessizliğiyle Oknos'un ipini sallandıran içime Omuzları konuşan hiç kimse yok burada bir taşın rüyasına gizlice girer annesinden masalını kaçıran herkes görürüm yeryüzünü ıslak ağzımla anlatamam soluğumdan geçen zamanı iki deniz arasında düşü...

- ne acı bu denli geç rastlamak sana ve böylesine erken ayrı kalmak sonunda (Voznosenskı) avcumdaki ırmağa göğsünü yaslar leda parmaklarımdan geçer rüzgârın yalnızlığı taşların ruhuyum yağmurun dalgınlığı dua edemem artık geç kaldım tanrıya kimsenin avlusu olamam şimdi arka bahçelerin korkusuz karanlığı terk ettiğim kuyularda dinlenir hayat yüzümde unutur şaşkınlığını kendini sulara anlatır leda gecenin beklediği bulut sesi olmak için kimsesiz acıyı tanır mı toprak girebilir miyim göğsündeki ormana bir nehir bulmalıyım bakmak için sana yalnızlığı yalnızca aşk ürkütür beni hatırlama uyandığında Zeynep KÖYLÜ

karanlık sularımı çoktan terkettim bağışlamayın beni bir çocukla geçirdim en son gecemi yağmurun şarkısını öğretti bana kayanın yalın ışıltısını eprimiş yıldızlara tutundum ilk kez not almadım hatalarımı geceler aşkların kurtuluş günü çağırmadım kimseyi hem bayrağımda yoktu örümcek ağlarına düş eklediğim görülmesin diyedir bunca duvarlar kimliğimi bir yolcuya bıraktım sesimi ölülerin suskun ağızlarına camgöbeği hüzünlerim de oldu haritasız acılarım da göz notlarında kaldı yüzümün son mevsimi tuttum, sevdim. bağışlamayın beni Zeynep Köylü