Güvercin Gerdanlığı

Belleğin yıldızlarından başka Gökte yıldız yok bu gece. Oysa belleğe ne çok yer var Yumuşak yağmurun gevşek kemerinde. Annemin annesi Elizabeth'in Tavan arasının bir köşesine sıkışıp      kalmış Ve orada kar gibi eriyecek kadar Sararıp eprimiş Mektuplarına bile yer var. Bu kadar geniş bir boşlukta Yumuşak adımlarla yürümeli insan. Burası tümüyle görünmeyen Bir tel ak saça asılı, Havada bir ağ ören kuş dalları gibi      titriyor. Ve ben soruyorum kendime: "Yankılardan başka bir şey olmayan Eski havaları çalacak kadar uzun mu parmakların: Sessizlik ezgileri kaynağına taşıyıp Sonra anneannene getiriyormuş gibi Yeniden sana getirecek kadar Güçlü mü?" Gene de elinden tutup anneannemi Anlayamayacağı pek çok şey arasından geçirirdim. Bu yüzden ayağım sürçüyor. Ve yağmur Acıyan tatlı bir gülüşle yağıp duruyor. Hart Crane Çeviren: Cevat Çapan

Ağacı üstünde elma, şehvetidir kadının- Parıltılarla asılı, güneşten maskarası. Ağaç, kesmiş soluğunu kadının;yeltenip Yükselip üstüne dal dal, dilsizce dilli sesi Çıkıverir gözlerine bir karartı perdesi. Kadın tutsak ağaca ve yeşil parmaklarına. Ve kendini ağaç sanar düşüncesinde kadın. Rüzgâr kucaklayıp örer taze damarlarını, Kaldırır onu göklere, uçarı maviliğe, Ellerinin ateşini boğup gün ışığında. Hiç anısı yok kadının, korkusu, umudu yok Ayaklarındaki ottan ve gölgelerden öte. Hart Crane Çeviri: Talât Sait Halman

Ellerinden bu yana ne sevinç gördü ellerim, Ne de “elveda”dan bu yana bir gülüş salıverdi dudaklarım. Dönerek açılan bir deniz kabuğu gibi sessizce Geçerken gün genişler aramızda mesafe. Açlığa ve yalnızlığa rağmen dayanır aşk yine de. Yüreğimin çevresine tutunur her gece Bir kumrunun kanatları taşkın nezaketle, Ve buluşma yüzüğündeki aşınmış mavi taş daha da parlar. Hart Crane (1899-1932, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy