Güvercin Gerdanlığı

Bildiklerin çok az bildiklerin bana dair bildiklerin benim bulutlarım sadece benim sessizliklerim benim mimiklerim bildiklerin o hüzün işte evime dışarıdan bakınca görünen hüznümün kepenkleri hüznümün kapı zili. Yani çok bir şey bilmiyorsun hakkımda ve sen de belki bazen ne kadar az olduğunu düşünüyorsun bildiklerimin sana dair bildiklerimin senin bulutların olduğunu sadece senin sessizliklerin senin mimiklerin bildiklerimin o hüzün olduğunu işte evine dışarıdan bakınca görülen hüznünün kepenkleri hüznünün kapı zili olduğunu. Ama çalmıyorsun kapımı. Ama çalmıyorum kapını. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale

Bu bakire fahişeyken evlenmeyi düşlüyordu ve çoraplar örmeyi ama sonunda yine kendi halinde bir bakire olmak istediğinde gündelik rutinleri vardı artık ve bir de kocası özlüyor şimdi o eski yağmurlu ve müşterisiz geceleri o herkesle yattığı yatağına uzanıp evlenmeyi ve çoraplar örmeyi düşlediği. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale

... Tanrıyı düşünüyorum bazen öyle çok da değil ama zamanını çalmak istemem hem zaten o uzakta ama sen yanımdasın şimdi keder içindeyim keder içindeyim ama seviyorum seni daha nice saatler geçecek biliyorum bir nehir gibi akıp sokaklar geçecek hep yanımda olan ağaçlar gökyüzü ve dostlar geçecek ama öyle şanslıyım ki seni seviyorum çok eskiden çocukken çok eskiden, her neyse boş ver basit bir tesadüftü zaten gözlerinde kaybolmak gibi tıpkı izin ver kaybolayım yine seviyorum seni seni seviyorum şükür ki. Bilmiyorum sizin de hiç başınıza geldi mi ama bazen insan bir anda fark eder ki aslında çok daha sarsıcı bir ilişki söz konusudur akıl ermez acılar ve tesadüflerle örülü Tanrının kıskançlıktan yol vermediği aşklardandır bu. Bakın adam nasıl da şefkatle itham ediyor kadını kadın öylece bir ağacın gölgesine yaslanmış adam nasıl da döküyor eski anılarını  ortaya bir bir ve için için dağılıyor ama dimdik ayakta kadın. ... Mario Benedetti Çeviri: Bülen...

Artık kimse kazımıyor duvarlara ağaçlara      luis ile maria             raguel ile carlos                   alfonso ile marta diye iç içe geçmiş iki kalbin ortasına şimdi çiftler yalnızca okuyorlar bu eski gereksiz duygulukları duvarlarda ağaçlarda ve yorum yapıyorlar         ne aptalca şeyler diye sonsuza dek ayrılmadan evvel. Mario Benedetti Çeviren: Bülent Kale

Öylesine kalakalma yolun kıyısında dondurma sevincini isteksiz sevme esirgeme kendini şimdi ne de hiç bir zaman esirgeme kendini çalma dinginlikle dolmasın içini ayırma dünyadan kendine yalnızca sakin bir köşe gözkapakların inmesin bırakma yargılar gibi ağırlaşmasın dudaksız kalma sakın düşsüz uyuyakalma kendini kansız sanma yargılama kendini zamansız ancak eğer her şeye karşın engelleyemezsen bunu ve dondurursan sevincini ve isteksiz seversen ve esirgersen şimdi kendini çalma ve dinginlikle dolarsa için ve dünyadan ayırırsan kendine yalnızca sakin bir köşe ve bırakırsan gözkapakların insin yargılar gibi ağır ve dudaksız kurur kalırsan ve düşsüz uyuyakalırsan ve kendini sanırsan kansız ve yargılarsan kendini zamansız ve öylesine kalakalırsan yolun kıyısında ve esirgersen kendini o zaman kalamazsın benimle. Mario Benedetti Çev. Ayşe Nihal Akbulut

Benim taktiğim sana bakmak nasıl olduğunu öğrenmek nasılsan öyle sevmek seni benim taktiğim seninle konuşmak seni dinlemek aramızda kelimelerden yıkılmaz bir köprü kurmak benim taktiğim senin anılarına karışmak nasıl ve ne sebeple bilmiyorum ama seninle karışmak benim taktiğim samimi olmak ve senin de samimi olduğunu bilmek seninle hiç -mış gibi yapmamak, bu sayede aramızda bir perdeye ya da uçurumlara izin vermemek stratejim ise taktiğimden biraz farklı çok daha derin çok daha basit stratejim nasıl ve ne sebeple hiç bimiyorum ama sonunda beni yanında isteyeceğin o günü beklemek. Mario Benedetti