Güvercin Gerdanlığı

I. yok artık bir yanardağım! II. gözlerime indirdiğin melekler de yok artık gittiler beni dili dargın bir zamana verdiler gördüler aşkı yaraya süren bir semazenim ben bu nefes kimindir dediler bu kendine dönen kimdir? bilmediler içime dökülen bu kuyular sendendir ruhuma diktiğim bu lekeler emanetindir bilmediler dediler: kalbi susmuş bir adamdır bu! terk edin! eli düzgün yüzü güzel bir ölüm getirin ona! III. bana biçilen bu ölüm armağan mı bela mı bilemedim eğildim dünyaya yüzünün yaprağına değdim gövdeme gömülü rüzgârların kapısında bekledim taş söyledim çöl içtim kusur ettim kendimi insanın insana açıldığı ilk tufandır aşk dedim dağıma indim karanlığıma aşka tutulan bir mum ile sana değdim diledim ki kalbimi düşürdüğüm çadırında döneyim! dilime değen mühür alnımda duran kılıç dünyaya dağıldığım aynada seni söylesin kirpiğimden kalkan gemiler hep suyunda gezinsin diledim! IV. buymuş dedim aşk akrep taşırmış kalbin otağına ömre dökülen sözler sahipsiz k...