Bir dağ çiçeğinin açmasını getiriyorum Uzandıkça yüzünün kumsalına Balıksız bir denizin yalnızlığı oluyor saçların Korkumu bölüşmek istiyorsun İçimi parçalayan bakışlarını serbest bırakarak Birazdan bir mevsim başlayacak Sokak çocuklarının kışkırtıcılığıyla dolacak sesin Ben, gözünün içine batan bir kiraz tutuşmasıyla şekerleşirim Yine de kendini bilmez bir rüzgârla giderim yanından Kusura bakan bir gökle okşadıkça bulutları Son yağmurunu paylaşırım Istanbul'un. İlker İşgören
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"