Güvercin Gerdanlığı

Anladım bir yeryüzü sürgünü olduğumu yeniden Neresinden tutacağımı bilemediğim bu hayat hoyrat insanların tornasında eğilen, bükülen Acıyla, elemle herkesin birbirini ve beni yemesini seyreden, yeniden ve yeniden... Anladım iflah olmaz biri olduğumu, yeniden Beynime çevrilmiş silah, göğsüme dayanmış hançer, kalbime sokulmuş dinamit; binbir söz, binbir yüz Anladım, ağaçta kızaran elma, tarlada büyüyen buğday, saksıda yeşil fesleğen, rüzgarla savrulan yaprak, tepelerde dönen kartal, anladım anladım Anladım görür görmez 'işte bencileyin bir adam' der, Celal Usta Saçma bir dünyada hayatın anlamını arayan ‘Herşeyin ama herşeyin bir anlamı' olduğunu bilen, bildiren ruh marangozu Alnımın ortasındaki o derin çizgiden kendi çizgisine anlam taşıyan Anladım, hayatın kıyısında, yalnız, kendince, bilge Alnının ortasında derin çizgiyle... Anladım, insanlar insanları öldürebilir, ciğerlerini sökebilir, çarmıha gerebilir, kazığa oturtabilir, çiğ çiğ yiyebilir Ben kus...

Hiç olamadım bir çerçeve içinde Ama sonradan çerçevelendim Soyut ve soylu bir resim gibi İnsanın soysuzluğunu bildim Bile bile kendimi kandırdım Uzak düşler edindim Tarihin uyumsuz belleğine Kurşun sıkan bir eşkiya Uçveren kardelen şimdi Yalnız, kimsesiz, çukurunda Yedi vadiler aşmış, yedi deryalar geçmiş Yeniyetme yetimler düşleriyle yatmada Uzak iklimlerin kara kışında Kendini sorgular başkaları adına Kendini yemek işi Gizemli bir sofrada Yanlışlar kimi zaman bir doğruyu başlatır Kimi zaman doğrular biter yanlışla Tarih mezarlığı yanlış ölenle dolu Yanlış yaşayanla, yaşamayanlar Yusuf Alper