Döner neden hatıralarım benim, Üzgün anıları yitik sevincin, Çoğaltmak için endişemi, can çekişmemi benim Şu metruk, yaralı kalpten? Of! O sevinç saatlerimden benim Bir sızlanış kaldı kalbime yalnız, inanın, O ağıt ki gizler gözler acıyı, Sel basmada ruhu, bunlar kırgınlığın gözyaşları! … Cıvıldayıp duruyordu tatlı bülbüller Güneş, sevincimi benim, aydınlatıyordu Fısıldaşıyordu çiçekler arasında meltemler, O orman yavaş yavaş yanıt veriyordu, Aşklarını mırıldanıyordu çeşmeler Yanılsamalar ki yoran, ruhumu! Ah! Nasıl tınlıyordu kulaklarımda, ne narin Gürültüsü, kargaşası o dünyanın Savaş gemisi gibi, yaşamım daha sonra İlk kez ayrılırmış gibi limandan Ve zarif suların soluğuyla Açar bayrağını kibirlice bir zaman, Ve bırakırken denizi, ayaklarında Över zaferini kısık sesli şarkılarla, yelkenli giderken, Bir dalga, bir dalga daha, ardarda gümbürdeyerek Gelgeç dalgaları çiğneyerek bölerek. Ah! Denizinde dünyanın, ateşli arzu içinde Kaçıyordum aşktan; güneşini...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"