Güvercin Gerdanlığı

Şiirler okudum bugün türkçemin ormanlarında, Adım adım dizelerle içimde direncim, sevincim ve acım, Çocuklaştım, aldım da gövdemi salladım dallarında İlkgençlik suyunu yakmış gür bir ağacın. Hayatı bir gürültünün içinden yeniden yaratmaktır şiir, Ve söz demlemek değildir mutluluğun kanatlarında. Şair bazı okur da kitabını sevdiği bir şairin, Doyar, şiirler düşünür, uyur bu kitabın yapraklarında. Ben aslında bugün annemi yazacaktım, Çatlak ellerini sevdiğim, telaşında bir bazlama ekmek, Beni ve kardeşlerimi büyüttü mavi dumanlı bir ocaktan Ve eğitti içimizde çınar gibi şiiri, eğitti Nazım Hikmet. Ama öldürüyor bazı şeyler gür yetenekleri, Umutsuzluk, pişmanlık, sevgisizlik gibi. Şair! rakı iç, aman çok içme, Öyle bulandırır ki, ağlatmaz bile güzelim şiiri. Şair bu, kimi zaman kalabalık bir köşede Yapayalnız ve gözüpek dizeler çiziktirir, Ne de olsa şair bir kuyumcu değilse de, Yüreğinin tellerinde som altın biriktirir. Azer  Yaran

Sağ mısın henüz ihtiyarcığım? Ben de sağım. Selam, selam! Döksün çatısından yuvacığının O betimsiz aydınlığını akşam. Duyuyorum özenip tasanı gizlemeye, Kederleniyormuşsun benim güç yazgıma, Sık sık çıkıyormuşsun yolumu gözlemeye Bürünüp eski moda harap urbana. Ve akşamın mavi karanlığında sana Sık sık görünüyormuş bir acıklı düş: Meyhane kavgasında birisi güya Fin işi bıçağını yüreğime gömmüş. Değil anacığım! Dinsin gözünde yaş. Başka şey değil bu, acı bir karabasan. Olmadım daha öyle sefil bir ayyaş, Hiç ölür müyüm sana kavuşmadan. Eskisi gibiyim yine, öyle sevecen ve sıcak Ve yalnızca bir düşte yanıyor yüreğim, İçimde başkaldıran özlemle çabucak Alçacık evimize döneceğim. Döneceğim, baharın ak bahçemizde Salınınca dallar dört bir yandan. Ancak sen uyandırma beni sekiz yıl önce Uykumu böldüğün gibi gün ağarmadan. Uyandırma o düşler içinde gideni, Dalgalandırma o gerçekleşmeyeni, Çok erken bir bitkinliği ve yitimi Çekmek beklermiş yaşamda beni. Dua e...

şair ölmüş       yas denizi ışıldıyor -- bir yaşam dizesine gömün onu şair ölmüş - - toprağa gazel düştü bir güz türküsüne gömün onu sözün örtüsüne bürüyün -- mana kurganlarına teni! ağu ağacının dalına bürüyün açışına bürüyün ulusal dilin bir bilgi adasına gömün onu şair ölmüş bir su tümseğinin sönümüne dört Türk denizine susak çatlağı toprağa      ceviz gölgesine bir yağmur damlasına gömün onu şiirin doğduğu yere -- kır masalına -şiirsel yazının divitli su- çimen kağıdına gök masasına bir kır masalına gömün onu bin köy kitaplığına bürüyün anayurdun ana’sına bürüyün mananın gözesine bürüyün göksel damda sesini kasırga basar soluğunun humusunda Azer ölür şair! ölümün üzre bir filiz sürmüş -- Azer’in türküsüne gömün onu şiirin uzamına gömün tanrılar zamanına gömün Azer Yaran