Ağırlığı dünyanın aşktır. Yalnızlığın yükü altında Hoşnutsuzluğun yükü altında, o ağırlık sırtımızdaki o külfet aşktır. Kim diyebilir ki öyle değil? Rüyalarda o ağırlık sürtünür vücuda Fikrinde bir mucizedir, hülyanda kıvranır insan olup doğuncaya dek. Şeffaflıkla yanıp kızaran kalbinden bakınır- ki hayatın yükü aşktır Ama biz üstleniriz onu bitkin ve yorgun, soluklanmak zorundayız artık kucağında aşkın, dinlenmeliyiz kolları arasında aşkın. İstirahat olmaz aşk olmadan; yoktur uyku aşk düşleri görmeden, delirsen de, ürpersen de çıkmasa da serden meleklerle makineler, son temenni aşktır -acı olamaz o, inkâr edemez tutamaz kendini yok sayılırsa: Öyle çetindir ki yükü. -yaymak zorundadır kaygılar gibi çünkü çevrilemez de geriye verilir yalnızlıkla ölçüsüzlüğünün şahaneliğinde. Ilık vücutlar parıldarlar birlikte içinde zifir gecenin, el uzanır vücudun tam ortasına, ten ürperir bahtiyarlıkla ve gönül sevinçle tebellür eder ...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"