Güvercin Gerdanlığı

Güzellikle dolu bir akşam, sakin ve özgür, Kutsal vakit sessiz bir Rahibe gibidir Nefessiz kalmış aşırı sevgiyle; geniş güneş Batıyor sükunetinde; Derin derin düşünür gökyüzünün yumuşaklığı Denizin üzerinde: Dinle! kudretli Varlık uyanık, Ve o ebedi hareketini yapar Gök gürültüsü gibi bir sesi yükselterek—hiç durmaksızın. Sevgili Çocuk, sevgili Kız! benimle buraya yürüyen, Eğer tesiri altında kalmamış gibi gözüküyorsan dini düşüncenin, Senin tabiatın daha az kutsal değildir bu yüzden: Bütün yıl İbrahimin koynunda yatarsın; Ve içteki türbesinde ibadet edersin Tapınağın, Tanrı seninledir biz bilmediğimiz vakit. William Wordsworth (1770-1850) Çeviren: Vehbi Taşar

Nice geçilmemiş  yollardan  geçti Güvercin pınarının  çevresinde  dolaştı Ne kızdı o,kimsenin övgüler düzmediği Çok az kimsenin sevdiği. Taşların  arasından  açan menekşe Gözlerden yarı saklı Yıldız  gibi parlak,yalnız bir  yıldız  gibi Göklerde parıldayan. Yaşadığını kimse bilmedi,öldüğünü de bilmeyecek Yitip gitti Lucy’cik işte Yalnız mı yalnız şimdi mezarında Bir de yalnızlığı bir bana sorun! William Wordsworth