Güvercin Gerdanlığı

Yemin etmiştim, ey güzel kız, ulu tanrılara on ikinci şafağa dek senden uzak kalmaya. Oysa, zavallı ben, tutamadım kendimi! öylesine geç oldu ki sabah, inan bana arada ay, on iki kez doğabilirdi. Yakar tanrılara sevgilim, yakar ki günah defterime yazmasınlar bu yemini ve sevginle gel yatıştır yüeğimi. Ne olur, çok yakmasınlar canımı ne senin kırbacın, ne de tanrılarınki. (V.254) Mabeyinci Pavlos Çeviren: Samih Rifat

Söndü gitti yanan ateşim, acı çekmiyorum artık, ölüyorum, Paphos'lu tanrıça dondurdu beni. Etimden sonra kemiklerime, yüreğime vurdu karasevdanın her yanımı kavuran soluğu. Aşk, tanrılara yakılan kurban ateşine benzer, her şeyi kavurup bitirdi mi kendiliğinden söner. (V.239) Mabeyinci Pavlos Çeviren: Samih Rifat

Dudak dudağa yatıyorduk Parmaklarıma doluyordu çıplak memeleri Boynunun gümüş ovasında dörtnalaydı coşkun,                    birden: herşey bitti. Artık yatağına almıyor beni. Yarısını                    Aşka adamış gövdesinin, Yarısını usluluğa: arada ölen benim. Mabeyinci Pavlos Çeviri: Cevat Çapan