Güvercin Gerdanlığı

Kişi yurdundan uzun süre uzak kaldığında, dili sadeleşir, saflaşır, hiç yağmur yağdırmayan bulutlar, mavi gökteki berrak yaz bulutları gibi. Bir zamanlar âşık olanlar bazen yine böyle konuşurlar aşkın dilini - kısır, her şeyden azade, değişmeyen, hiçbir karşılık uyandırmayan. Ama burada durmuş bekleyen ben, ağzım ve dudaklarım ve dilim kirli. Sözcüklerimde ruhun çöplüğü, şehvetin döküntüsü ve toz ve ter. Bu çorak toprakta, arzunun çığlıkları ve mırıltıları arasında içtiğim su bile karmaşık bir boruda işlemden geçirilip bana dönen sidiktir. Yehuda Amihay Çeviren: Onur Behramoğlu

Kimlik belgemi kaybettim. Yeniden yazmalıyım hayat hikâyemi en baştan Birçok makama, bir nüsha Tanrı’ya bir de şeytana. Negev’de rüzgârla alazlanmış bir kavşakta otuz üç yıl önce çekilmiş fotoğrafı hatırlıyorum. Gözlerim peygamberdi o zamanlar, ancak fikri yoktu bedenimin ne yaşadığına, nereye ait olduğuna dair. Çok defa, “İşte burası” dersin “Her şey burada yaşandı” ama orası değildir, sadece öyle düşünür ve yanılgı içinde yaşarsın, bir yanılgı ki sonsuzluğu daha büyüktür gerçeğin sonsuzluğundan. Yıllar geçtikçe, hayatım isimlerle doluyor metruk mezarlıklar gibi ya da anlamsız bir tarih dersi ya da yabancı bir kentteki bir telefon rehberi gibi. Ve ölüm, birinin ardın sıra seslenip durmasıdır ve sen artık dönüp bakmazsın bile seslenen kim diye. Yehuda Amihay