Güvercin Gerdanlığı

Dudakları yırtılmış bir şehir duruyor karşımda, Dili kelepçeli bir şiir… Susuyorum, içimde ihtilal korkusu, Konuşuyorum kelimeler intihar ediyor… Senden kaçıyorum, şehir peltek, Sana geliyorum, şiir kekeme… İçimden akan ırmaklardan intihal edilmiş Mısralarımda ölü soğukluğu, Noktadan sonra hayat umudu… Ne umduğuna nail olabilmiş virgül, Ne de içimdeki çığlığı susturabiliyor nokta. Hani ellerin dokunsa yarama diyorum Son bir umut, Öyle üvey ki, onlar da çok uzakta… Bir vav’ın karnındayım iki büklüm Vav kanımda susuyor uzun uzun Ve bir bulutu ağlatırken bulunacağım Korkuyorum, Seni ıslattı diye sataştığım o bulutu… Ve ölümüme şahit yazılacak Suskun kelimeler lügati… Ve ben gideceğim Şehirlere kar yağmıyor diye Bulutları yağmalayacak çocuklar Ve ben gideceğim Takvimlerden silinecek bütün mevsimler Yırtılan dudaklarından öpülecek Önce şehirler Sonra şehri ıslatmaya korkan Kara bulutlar, bahtsız şiir. Ve sabah oluyor, Şehrin dudaklarından kancalar sökülüyor G...