talihim el etse de gidemem kırar mesut ânımı bir vuruşta kabahat olsa olsa doğduğum burçta. yok içimde yılların şevki çocuk sevincim yarım gençlik dediğin ne ki ne kaldı bunca emekten avuçta? yuvasını bozduğum kuşların ahı desem çocuktum hesabı olur mu, ölüm denilen uçta? her sayfamız karalı her sayfayı çevir ne dünyalık iş yaptık ne ahiretlik zararlı biz çıktık yine sonuçta kabahat olsa olsa doğduğum burçta! Salih Mirzabeyoğlu
Yazılan gelir başa alınyazısı kader bir gezinme olacaktır bir dağa tırmanma olacaktır kişi sonunda ancak kendini yaşar! Ne yapıp etse bana gelir yuvasına gelir eninde sonunda benim kendi kendim kendim - kendi anladın! Bir şey biliyorum - son zirvemin önünde duruyorum en uzun süre bana ayrılmış olanın önünde ah! en sarp yolumu tırmanmam gerek en yalnız yolculuğuma başladım ama benim yaradılışımda olan insan kaçmaz böyle bir saatten kendisine şöyle diyen saatten — “şimdi ancak yürüyorsun büyüklüğüne giden yolu zirve ile uçurum birleştiler bunlar artık!” Şimdiye kadar yükseldiğimden daha çok inmeliyim derinliğine ıztırabın - tâ en karanlık seline onun böyle ister benim Cellâli Bilgem pek âlâ! - hazırım! Duyun gönüldaşlarım duyun işitin beni düşmanlanm ipten henüz döndüm ama çok şükür uslanmadım! Salih Mirzabeyoğlu