Güvercin Gerdanlığı

erdemli insanlar nasıl sessizce göçüp gider, ve ruhlarına,'hadi bakalım!' diye fısıldarlarsa; kederli dostlarından bir kısmı"işte nefes durdu" der, "hayır daha değil."derken bir kısmı da; tıpkı öyle eriyelim biz de, sessizce; sel gibi gözyaşları, fırtınalı iç çekişler olmasın. mutluluğumuza saygısızlık etmeyelim bence, inancı tam olmayanlara aşkımızı açmayalım sakın. zarar ve korku getirir yerküre sarsıntısı; nedir, ne oldu diye herkes sorar durur; oysa gökkürelerin sarsılması çok daha büyük ama zararsız olur. ayın altındaki aşıkların basit aşkı da işte (ki özü bedendir) ayrılığa dayanamaz; çünkü uzak düşerler aşkı oluşturan ögeler de bedenler birbirinden ayrılır ayrılmaz. oysa, öyle arıtılmış bir aşkımız var ki bizim, nasıl bir şey, biz bile bilmeiyoruz; öyle bir güvenimiz var ki aklına birbirimizin, gözler, dudaklar, eller uzaktaymış, aldırmıyoruz. ruhlarımız da aslında tek olduğundan, ayrılmaz asla, ben gidince şimdi; uzar gider...

Bak şimdi şu pireye; bak da gör işte, Benden esirgediğin ne denli küçük bir şey. Benim kanımı emmiş, sıra gelmiş seninkine; İki kan karışmış bile şu anda bu pirede. Sence de, ne günah sayılır bu, ne ayıp, değil mi; Ne de kızlığın elden gitti yani şimdi? Oysa şu pire, kur falan yapmadan alıyor alacağını, Şişiyor işte zevkten, birleştirirken iki kanı. Yazık ki, biz beceremedik bir türlü şu kadarını. Ah yapma, kıyma üç cana birden bir pirede; Evlenme bir yana, daha da öte geçtik biz o pirenin bedeninde. Bu gördüğün pire hem sensin şimdi, hem benim, Hem de zifaf yatağımız, nikâh mabedimiz bizim. Ailelerimiz, ve sen, karşı çıksanız da, buluşmuşuz, Bu kapkara canlı duvarlar arasına kapanmışız. Âdettendir diye beni öldürmek isteyebilirsin ama, Hiç değilse kendinin katili olma, Üç cinayetle üç günahın vebalini alma. Yaptın yapacağını zalim, lafı ağzıma tıkadın; Zavallının kanıyla tırnağını kızıla boyadın. Senden bir damla kan emmiş olmaktan öte, Suçu var mı şu pirenin şi...