Güvercin Gerdanlığı

Uzaklarımda bir yerlerde; binlerce yıldır toprağın altında kalmış bir medeniyetin krallarına ait mezarlar gün yüzüne çıkarılıyor. Her biri ölürken; en değerli eşyalarının arasında, onlarla birlikte toprağın altına gömülmüşüm. Adet olduğu üzere bana da cenin pozisyonu vermişler her seferinde ve her seferinde bu pozisyona inanarak, kanarak, yeniden ve yeniden doğmuşum. Şimdi birileri; ellerinde kazmalar, kürekler, son doğumumdan önceki mezarımı kazıyor. İçinden çıkmıyorum. Kralın iskeleti, suları çoktan bitmiş iki kırık testi, bir miktar altın, asa ve ince altın yapraklardan örülmüş bir taç dışında hiçbir şey çıkmıyor mezardan. Öyle bir duygu ki esmek ile esememek arasındaki kararsızlık; parmağımı attığımda kusacağıma eminim ama parmağıma zerre güvenim yok bir yandan da… Ya da yediklerimin bir kısmının ölmemek için gerisin geri ışığa koşacaklarına kalıbımı basarım ama işte yine zerre bilgim yok, hangi yönden gelen ışığa doğru gi...