sarılıp sımsıkı terk edilen ıssıza kardan adamlar gibi şimdi doğu tarafımın buz tutan geceleri üşürsün bu şehir savunmasız yakalar ellerini emanet eder sana ölü ankalar dolu yıkıntılarını üşürsün çarpar gitmelerin bir kaldırıma zift edilmiş aşkların üzerinde tüketir gücünü kimsesizlerin üşürsün kor çabalar düşlerin yanma umudu içerisinde ıslak kış kibritlerin üşürsün sıkı bir şiir ısıtır dudaklarını sonra bir şiir bir şiir daha yanar dudakların titrer hiç bedenin üşürsün gök pencerelerine dokunur nefesin saçların kaçışır siyahlardan çığlık çığlığa köşeden uzaklaşır elveda gençliğin sırasını savdığın yaşam intiharında üşürsün bir kedi önünde geçmişi yırtar deler geçersin karanlığı rengin morg mavisi açık sözcüklerin kar sesi altı gözlerinin kesik zemheri koşar kardan adama sarılırsın tıpkı dün gibi Metin Çalışkan
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"