benim parmaklarım, yüzümün devamıdır ellerimse Tanrı'nın varlığına delil hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar, hiç yaşamamış gibi ölürüz bize ihanet edenlerden, ölerek intikam alırız ben ki her saniyemi, son anım gibi yaşıyorum yani muamma değil artık benim için ölüm eğer buraya sığamıyorsam ya göğe çekilir, ya toprağa gömülürüm ben öldüğümde sana verdiğim kolye parlayacak bir fotoğraf alev alacak, bir kuş havalanacak yere düşürdüğün kitaptan etrafa sözcükler saçılacak bozkırda babasının sırrı bir oğul doğacak ben öldüğümde bu venedik bayramı son bulacak gece üsküdar vapurunda sur üflendi paşakapı duygulu bir cezaevidir, her an kendini ateşe verebilir çünkü kapıaltında bir çocuk bilir çıkınca öleceğini bir çocuk yalnızca kafiyeye düşmandır, dünyada kötülük bitmiş gibi benimse ellerimi sudaki yıldız aksi yakabilir ve her söylediğim, kimsenin açamayacağı bir vasiyettir Alper Çeker
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"