Güvercin Gerdanlığı

Eskiden de sevgiler düşlerdim ben şimdi de Oysa aşk değil artık bir tutam gül ve leylak Ağır kokularıyla ormanı kaplayarak Yangınlar var dönüşsüz yolların bitiminde Eskiden de sevgiler düşlerdim ben şimdi de Oysa aşk değil artık kulede ateş yakan O yitik fırtına, bozguncu, ışık tutan Kuytu ayrılıkların avlusunu, şimşekle Taşların sıcaklığı vurur bileklerime Bildik hiçbir sözlükte bulunmayan kelime Denizlerde köpüktür, gökte buluttur dedim Yaşlanınca sertleşir her şey, ışıklar dolar İpler düğümsüzleşir, adsızlaşır bulvarlar Ben de onlarla birlik, yavaşça taş kesildim Robert Desnos

Seni öylesine düşledim ki yitirdin gerçekliğini. Bu canlı bedene sahip olmanın ve benim taptığım sesin çıktığı bu ağzı öpmenin daha zamanı değil midir? Seni öylesine düşledim ki senin gölgeni kucaklaya kucaklaya,göğsümün üstünde kavuşmaya alışmış olan kollarım belki de senin belini saramayacak. Beni günler boyu ve yıllar boyu yöneten ve kendine çeken gerçek görüntün karşısında bir gölge gibi kalacağım kuşkusuz. Ey duygusal dengeler. Seni öylesine düşledim ki zaman yok artık uyanmama hiç kuşkusuz. Ayakta uyuyorum, yaşamın ve aşkın bütün görünümlerine sunulmuş beden ve sana, benim için bugün tek önemli şey olan sana, senin alnına ve dudaklarına belik de hiç dokunamam, ilk gördüğüm birinin dudaklarına ve alnına dokunduğum kadar. Seni öylesine düşledim, görüntünle öylesine yürüdüm, konuştum, yattım ki görüntün bile silindi gözlerimin önünden ve yine de yaşamının güneş saati üstünde ağır ağır gezinen ve gezinecek olan gölgeden bir kat daha koyudur gölgen, görüntüler arasında görüntü...

Hayır, aşk ölmedi bu yürekte ve bu gözlerde ve cenaze töreninin başladığını ilân eden bu ağızda. Dinleyin, canıma yetti göz alıcı özgünlük de, renkler de, çekicilik de. Aşkı seviyorum, sevecenliğini ve acımasızlığını Aşkımın ancak bir tek adı, bir tek biçimi var. Her şey geçer. Ağızlar yapışır bu ağıza. Aşkımın ancak bir adı, bir biçimi var. Ve eğer günün birinde anımsarsan Ey sen, aşkımın biçimi ve adı, Bir gün Amerika ile Avrupa arasındaki denizin üzerinde, Dalgaların inişli çıkışlı yüzeyinde güneşin son ışığının yansıdığı saatte ya da kırda bir ağacın altında bir fırtına gecesinde ya da hızlı giden bir arabada Malesherbes Bulvarı’nda bir bahar sabahında, Yağmurlu bir günde, Yatmadan önce sabaha karşı, De ki kendi kendine, senin bildik hayaline buyuruyorum bunu, seni uzun süre seven tek bendim ve sen bunu bilmedin işin kötüsü. De ki kendi kendine, olup bitene hayıflanmamak gerekir: Benden önce Ronsard ve Baudelaire en katışıksız aşkı hor gören yaşlı kadınların ve ölmüş k...