Güvercin Gerdanlığı

1.saat otur dizimin dibine ıssızlık tanrısı ben sana yarım kalmış aşklardan bahsedeyim sen bana yaratamadığın güzelliklerden bahset otur dizimin dibine ıssızlık tanrısı gözyaşın var mı senin, varsa dök de git * 2.saat severim yarıgeceleri yarıgeceler suskundur, konuşkandır yerinde hüzünler yağdırır hüzünler yağdırır hüzünler yağdırır derinlerden hissetmesini bilenlerin üstüne * 3.saat bünyamin, nerde senin belâ çiçeğin sen onsuz yaşayamazsın, düşük kalır sol omzun içine yağan karın haddi hesabı olmaz giremezsin bir şiire ferahfeza giremezsin kurtlar basar ormanını, boynundan devrilirsin bünyamin, nerde senin belâ çiçeğin * 4.saat taş yerinde ağırdır onu bilirim her yerde ağırdır aşk onu da * 5.saat bir damlasısın sen yaşamak ırmağının yaşamak ırmağının diyorum anlıyor musun? * 6.saat tek yıldız yok gecenin sonsuzluğunda dışarda çıt yok kalbim dayanamaz bunlara üstelik uykum kaçmış can çekişen aşklara kaçmış ağır bir yenilginin ...

a/ gitmeliyim buralardan bana özgülenmiş soylu bir ata binerek ardımda bir virgül dahi bırakmaksızın karışa karışa gitmeliyim toza-dumana varsınlar kuşatsınlar yollarımı mataramda dağlarımın ağır gölgesi ezber ettiğim hatıralar olmalı çıkınımda babamdan kalan şapkadaki terin kokusu sonra her yıkılışımda açan o çiçek varsınlar budasınlar dallarımı açısız açılımsız bakışlarla çevriliyim duygusuz omurgasız duruşlar ortasında dostum stefan zweig, zehirlediler beni -mış gibi hayatlarla varsınlar harcasınlar yıllarımı gördüğüm her yaraya sarılmakla hükümlü ellerim bedenimden soyutlandıkça ısındığım soğuduğum ne varsa artık akmalıyım akarsuların hafızasıyla varsınlar savursunlar küllerimi b/ kurtarmazmış öğrendim insanı şiir bunu sindirerek gitmeliyim aşk’a ve kavgaya Bünyamin Durali

sevgilisinden başka her şeyi kırabilir insan bir taşı, güz güneşini, bir sözün uğultusunu, ceylan sekişlerini uğruna hayat harcadığımız inanışları kıvrıla kıvrıla gelen o elemcil bakışları dumana kesmiş dağlardaki sessizliğin gizini koklamaya doyamadığımız çiçek demetlerini duyguları: sürüncemede bıraktığımız çoğu kez sarsaklığımızın bordasına vuran darmadağınık utkuları karalanmış kâğıtları ve çöp bidonlarını pop şarkılarını, caz müziği’ni, blues’i taşra kasabalarının durukluğunu uzatmayayım daha her şeyi kırabilir insan sevgilisi hariç, ikindi vaktinin sonsuzluğunu sevgilisinden başka herkesi kırabilir insan bulgur tokaçlayan köylü kadınlarını karayağız delikanlılarını onların kahvelerde pinekleyen burma bıyıklı adamları kültür-sanat insanlarını ve demagogları uluorta sevişenleri yol ortasında psikanaliz’i sevenleri ve sevmeyenleri denetmenleri, danışmanları, kıytırık romanlar yazanları keskin kokulu parfüm kullananları meselâ şairleri: diyeceğinden geri durm...