Güvercin Gerdanlığı

...ve bu şiirde derdini bulan Reyhan Koçyiğit için. Çünkü ben bir gülüm. Bir gül olmakla açıkladım bencilliğimi. Ve sevilmiş olmamı. Ben bir gülüm de ondan, dedim duyunca yazgımın içinde kavrulan sorunun çıtırtılarını. Yürümüşüm yazgım diye bileceğim bütünü seçebilmek için, yürümüşüm işte epey. Ne geçti eline diye sorarsan; geçmiş için yetersiz bir açıklama. gelecek için zayıf bir tahmin. Bildiğim bir şey yok, hiçbir şey görmedim. Bir koku sade göğsümden yayılan... O derin soluyuşlarda yitirmişim aklımı. Bir gülüm ben, duymadım o tatlı sözleri, başımdan geçeni anlamadım. Ne oldu diye sorarsan: Sevilmiş olmalıyım. Bir gülün başına ne gelmiş ve gelecekse işte. Herkesin gözleri güzeldir biraz yakından bakınca, her dudakta tatlı bir kıvrım bulunur bir kez öptükten sonra, herkesten bir çift güzel söz çıkar biraz konuşunca. Ama benim gibi bir gülsen eğer, iş başka; bilinmezdir gül ve bilmez niçinleri... Olacak olan olur derler, kestiremem bir türlü bir an sonrasını....

Bazı sözler doğru olmasına doğrudur ama altlarında bir şey gizledikleri ya da bir şeyin açığa çıkmasına mani oldukları için aynı zamanda yalandırlar. Gerçeği söylemeyi deneyebilirsiniz, sizi tutan yok. Bazı şeyleri gizlemeden gerçek diye bir şey mümkünse, buyrun söyleyin. Hem sonra, gerçeğin değil, tüm gerçeğin bir anlamı vardır. Tüm gerçeği anlatabilmek ise beceri işidir, her hangi bir gerçekle ilgili olan her gerçeği kavramanız ve bir bütünlük içinde sunmanız gerekir. Gerçekle ilgilenecek bir etiğe sahip olsanız ve zekâ seviyeniz etiğinizi desteklese bile bu zaman ister. Kimse bu tecrübeyi kazanacak kadar zamana sahip olamaz; hadi diyelim ki tüm gerçeği anlatabilme tecrübesini kazandınız, tüm gerçeği dinlemenin de etik, yoğunlaşma ve zaman istediğini unutmayın sakın. Sizi uzun süre dikkatle dinleyebilecek, etik sahibi birini bulduğunuzu varsayalım, inanın bana, dikkatinin bir bölümünü nerde yalan söyleyeceğinizi yakalamak için harcalayacaktır. ...