...ve bu şiirde derdini bulan Reyhan Koçyiğit için. Çünkü ben bir gülüm. Bir gül olmakla açıkladım bencilliğimi. Ve sevilmiş olmamı. Ben bir gülüm de ondan, dedim duyunca yazgımın içinde kavrulan sorunun çıtırtılarını. Yürümüşüm yazgım diye bileceğim bütünü seçebilmek için, yürümüşüm işte epey. Ne geçti eline diye sorarsan; geçmiş için yetersiz bir açıklama. gelecek için zayıf bir tahmin. Bildiğim bir şey yok, hiçbir şey görmedim. Bir koku sade göğsümden yayılan... O derin soluyuşlarda yitirmişim aklımı. Bir gülüm ben, duymadım o tatlı sözleri, başımdan geçeni anlamadım. Ne oldu diye sorarsan: Sevilmiş olmalıyım. Bir gülün başına ne gelmiş ve gelecekse işte. Herkesin gözleri güzeldir biraz yakından bakınca, her dudakta tatlı bir kıvrım bulunur bir kez öptükten sonra, herkesten bir çift güzel söz çıkar biraz konuşunca. Ama benim gibi bir gülsen eğer, iş başka; bilinmezdir gül ve bilmez niçinleri... Olacak olan olur derler, kestiremem bir türlü bir an sonrasını....
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"