Güvercin Gerdanlığı

Sevgilim çocuklar bencilliğin kuyusuna düşmeden düş gömüsü masallarınızın sevgiyi öğretmelisiniz fotoğrafını çekmelisiniz yanıp kül olmadan son kırıntısı. Böyle değildi büyükler çocukken hangi kıyımda kalmıştır bilinmez solgunlaştı yeşil saçlı peri kızları zamanı tomurcuklandırırken evren unuttuk ebruliyi bahçesinde kara üzüm, dut pırtlatan bal masalı bir de. Hep böyle gülemezsiniz ağaçlara tırmanmanın çağı da geçer önce pembe bir bulut geçer sevdanızın üstünden her zaman dirimi ansıtmaz yağmur yağmurla gelen günler. Günlerin sabahını anımsayın sevgilim çocuklar sevmeyi anımsatın bize. Bilgin Adalı -Eskimeyen Yüreğim- https://zeynepnazan.wordpress.com/

Ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli değildir, ne baharın, ne ölümün, ne de aşkın. Kimi zaman uzun sürer kış, geç kalkar karlar, sellerle başlar bahar. Ölüm erken gelir kimi zaman, bir yıldırım gibi düşer, alır götürür yaşanacak onca şey varken. Bazen çok geç kalır aşk, bir kıvılcım çakar yürekte, olmayacak yerde gelir yakalar yakar. Eksilse de ömrün her geçen günle, baharı beklemeden edemezsin, bir gelin gibi çiçeklerle donanmış, gelişine sevinirsin. Geciktiğini kim farkeder ansızın gelivermişse aşk? Bir yeni zaman başlar zaman içinde aşkın sevinciyle. Su akar, zaman durur, durulur. Yeni bir gün başlar… Hey aşk… Ne zaman gelirsen gel… Hoş geldin. Bilgin Adalı

ey balıkçı teknelerinin acemi binicisi yorgun kırlangıç uzunca tutup soluğunu susar gibi söylemeyi bilen yorgun toprağım: çiçekler azalmakta. biraz da bundan açtığımız ayraç susmanın çağı gelmeden saksılarla oynuyoruz bir parça çocukları büyütüyoruz. ah nasıl aktarabilirim şiirime kuşların uçmasını? deniz sanki deniz gibi kokuyor. ha geldi ha gelecek beklediğim gemi: ya bir yolcum var ya binip ben gideceğim. Bilgin Adalı