her kutsal şehrin bir göğü vardır ya dünyanın en güzel göğünün annesidir Via Dolorosa göğünden erguvanlar serpilir kucağıma kutsallık yürür çarıklarıyla her sabah çocukların ahdine bürünmüş kılıçların değdiği sokaklarda rüzgar esiyor İsa’nın gerildiği çarmıha.. âh kimse böyle güzel sevmedi Dolorosa’yı en iyi arkadaşım İsa’dan başka... hadi ellerini ver ey ipi kanadıma takılan balon, sana çan seslerinin hikayesini anlatacak bu müezzin. tenime kazıyacağım Beyt’ül-Makdis’ten sonra esmerliğinden söktüğüm şarkıyı ve Via Dolorosa’nın çilekar taşlarını.. bunca kutsallığın içinde göğsümde bir kadın, (adı Maryam ) ve İsa’nın başındaki, dikenli zeytin dalı. bir unutulmuşluk buğusu sarıyor, heybemdeki pervaneyi, düşününce bu çile yoluna verilen eziyetleri.. dingin ikindi vakitlerinde unutsalar da bu şehri her haliyle şifa dağıtıyor eski çağın sancılarına, Dolorosa.. ey ipini boynuma doladığım balon, sende duyuyor musun, yüzlerce yılın...