Güvercin Gerdanlığı

Fabrika. Üstünde duman tüten bulutları. İnsanlar -cahil yaşam -zor, sıkıcı. Maskesi ve boyalı yüzüyle yaşam, hırlar vahşi bir köpek gibi. Bıkmadan dövüşmelisin güçlü, ısrarlı olmalısın. Çekmelisin açlığın öfkeli hayvanının dişlerinden bir kabuk ekmeği. Uzak değil bahar meltemi taşlar, tarlalar, güneşin çağrısı... Göklere yaslanan ağaçların fabrika duvarında gölgeleri. Nasıl yabancı, nasıl unutulmuş öylesine garip gelir bize şimdi o tarlalar. Onlar atmışlar çöplüğe mavi gökleri ve düşlerini. Haykırmalısın, makinelerin gürültüsünü aşıp geçmeli senin sözcüklerin, Aşıp geçmeli meydanları, bomboşluğu. Ben haykırdım yıllarca sonsuzca... Bir araya topladım herkesi: Fabrika makineler ve insan o en uzak karanlık köşede olanı. Sen fabrika sen sessizce bizi körelten dumanla ve kurumla üst üste kibir içinde! Sen öğrettin bize mücadeleyi. Getireceğiz güneşi indireceğiz yere. Öylesine yorgunlukla kararmış yüzler senin zulmünün, acının altında. Fakat ...

Ara sıra uykunda geleceğim sana, beklenmedik uzak bir ziyaretçi gibi. Dışarda bırakma beni sakın, beni sokakta bırakma, sakın sürgüleme üstüme kapıları. Usulcacık gireceğim içeri, oturacağım ses çıkarmadan, gözlerimi sana dikeceğim zifiri karanlıkta, bakacağım doya doya yüzüne senin, sonra çekip gideceğim, bir öpücük kondurup. Nikolay Vaptsarov **** Veda Rüyalarına geleceğim bazen Beklenmedik bir konuk gibi uzaktan. Sokakta bırakma beni Kapıyı sürgüleme üstümden. Usulca geleceğim. Oturacağım ses çıkarmadan Gözlerimi dikeceğim seni görmek için karanlıkta Sana bakmaya doyunca Bir öpücük konduracak ve çıkıp gideceğim... Nikola Vaptsarov