Bana aldanmayın! Yüzüm bir maskedir, Sizi aldatmasın. Binlerce maskem var, Çıkarmaya korktuğum, Ve, Hiçbiri ben değilim… Olmadığımı göstermek İkinci doğam oldu. “Kendinden emin biri” dersiniz, Sanki güllük gülistanlık Benim için herşey… Adım güven belirtir, Ve, Oyunumun adı “Ağırbaşlılıktır”. İçimde ve dışımda denizler sakin, Her şeyin kumandanı ben… Kimseye gereksinme duymayan Ben… Fakat, inanmayın bana, Lütfen!… Herşey dışta düzgün ve cilalı, Hiç yıpranmayan, her zaman saklayan O maske!.. Altta ne güven ne de rahatlık… Altta, Karışıklık, korku ve yalnızlık içinde bocalayan Gerçek ben!… Ama saklarım bu gerçeği savunuculukla… Kimsenin bilmesini istemem… Zayıf taraflarımı düşündükçe Titrer ve sararırım… Ya başkaları görürse iç dünyamı… Gerçek ben ve yalnızlığımı! İşte, Maskelerimi onun için takarım… Onun için, arkalarına saklanacak Maskeler yaratırım… Onlar, Gösterişte kullanabileceğim Parlatılmış yüzlerim. Beni korur, bakan gözlerden… Beni old...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"