Ve sen, sürgün: Konup göçücü olmak, hep konup göçücü, han misali bir dünya ve bizim olmayan gökleri seyretmek, bizim olmayan insanların arasında yaşamak, bizim olmayan şarkıları mırıldanmak, bizim olmayan bir gülüşle gülmek, bizim olmayan elleri sıkmak, bizim olmayan gözyaşlarıyla ağlamak, bizim olmayan sevdalara salmak kendini, bizim olmayan yemekleri tatmak, bizim olmayan tanrılara yakarmak, bizim değilmiş gibi adımızı işitmek, bizim olmayanı, şunu bunu düşünmek, bizim olmayan bir parayı kullanmak, ve bizim olmayan yollarda gitmek. Ve sen, sürgün: Konup göçücü olmak, hep konup göçücü, ne varsa dünyada her şey ödünç, bizim olmayan çocukları kucaklamak, bizim olmayan bir ateşe yaklaşmak, bizim olmayan çıngırak seslerini işitmek, bizim olmayan ölümlere ağlamak, bizim olmayan bu hayatı yaşamak, bizim olmayan oyunlarla oyalanmak, bizim olmayan bir yatakta yatmak, bizim olmayan kulelere tırmanmak, bizimkilerin dışında, haberler okumak, bütün dünya içi...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"