Güvercin Gerdanlığı

I. İşte herkes orda, bakarsın geçişlerine. Nasıl can atarsın, aralarına karışmak tanımak için onları. Yüreğindeki çılgın kasırgadır çıldırtan seni. Acının depreştirdiği kalabalık, içine işlemiş susku, ha deyip karar verirsin. İşte, geçiyorlar. Herkes. Çocuklar ve kadınlar. Durmuş oturmuş erkekler bile. Acı apaçık bakışlarında. Ve bir tek kalabalık, tek bir varlık gibi geçer. Ve sen, daralmış yüreğin, tek başına kalan acının kudurganlığıyla, son bir çabayla kalabalığa karışırsın. Kendini bulursun, kendini tanırsın böylece. Dingin dalgalara bırakıp kendini, ağır ağır açılırsın. Yumuşak itişlerle gidersin,yumuşacık sallanışlarla. Ve yoğun bir mırıltı duyarsın, alçak sesle söylenen bir ilahiyi andıran. Binlerce yürek tek bir yürekte çarpar, sürükler seni. II. Seni sürükleyen tek bir yürektir. El etek çeker kendi acın, daralmış yüreğin ferahlar. Tek bir yürek olursun, şakaklarında duyarsın atışını, seni sarar, göğsünü kabartır, yürüdükçe güç verir kollarına. Ve ...