Güvercin Gerdanlığı

I Bak, anımsıyorum öğrenciliğimizi... Merdivenlerde rastlıyorum sana, rengim atıyor, Sen henüz farkımda değilsin ve bundan dolayı Hazırcevap kesiliyorum tamamen. Seni düşlüyorum... Ne söylesem sana Fısıltıyla söylüyorum, gülümsüyorum, Patlamış şeftali tomurcukları sanıyorum Giysindeki düğmeleri. Bir bilsen, nasıl arzuluyordu yüreğim seni, Nefesine atışlarını nasıl bağladığını... Sen artık farkımdasın ve bundan dolayı Daha da artıyor başkalarıyla sohbetin. II ... Bak, el ele tutuşmuş Dolaşıyoruz en eski semtleri. “Uzağa gidelim, görmesinler”. Demiyorsun artık eskisi gibi. Fısıldıyorsun, mırıldanıyorsun, Titreşiyor dudakların... Titriyor parmakların... Nedensiz küsüyorsun bazen, Bazen nedensiz barışıyorsun. III Kızın bir yeri ağrısa - Korkuya ve üzüntüye kapılıyorsun. Bir hayalet gibi oturuyorsun yatağının yanında, Neredeyse kederinden ölüyorsun. Öyle - Heyecandan nefesin kesilmiş Kucaklıyorsun ve okşuyorsun Ve bu dünyada istemiyorum artık Bundan ba...

Giderek azalınca kaygıların, Bir an gelip adın yaşlı olur, Yaşlılığa teslim olma yine de, Kale ol fethedilemeyen. Kale ol, diren hastalığa, vereme, Dokuzcanlı ol ve dokuz kilitli kapı, Ağarmış saçlarını beyaz bayrak sanmasınlar Korkuyla kaleye çekilen. Şota Nişnianidze Çeviren: Fahrettin Çiloğlu