Güvercin Gerdanlığı

Şafak hâifâne âfitâba karşı saray-ı dil-kûşasını küşâd ettiği zaman tahattur et! Tahattur et o demde ki leyl-i mütefekkir zîr-i perde-i müzerkeşinden hayâl-perverâne geçer! Arzû-yı meserretle kalbin halecân ettiği zaman! Akşam garibliği seni tatlı hayâlâta da'vet eylediği zaman dinle o sadâyı ki sana ormanlar içinden tahattur et diye zemzemehân olacaktır. Vakt olup da ahkâm-ı kadrini senden ilelebed tefrîk ettiği zaman tahattur et! Bu kalb-i nevmidi kader nefy ve seneler mürûru mahv eylediği zaman! Hazin aşkımı düşün, o ulvî vedâ'yı yâda getir! İnsan sevdiği zaman hicrânın ve zamanın hükmü yoktur. Kalbim hareket ettiği kadar sana diyeceği işte budur: tahattur et! Tahattur et o demde ki şikeste gönlüm türâb-ı bârid altında hâb-ı ebediye dalacaktır! Tahattur et o demde ki medfenim üzerindeki bir tek çiçek âheste âheste açılacaktır. Amma ki sermedî olan rûhûm bir hemşire-i sâdıka gibi senin nezdine gelecektir. Geceleyin dinle bir sadâyı ki tahattur et diye ...

Elveda! Artık ben dünyada Bir daha göremiyeceğim seni.  Sen unutulmazsın ben unutulurum da,  Sen gidince anlıyorum sevdiğimi.  Ağlayıp - sızlasam ne var boş yere  Gelecek güzel günler sağolsun.  Gel, seni götüren yelkenliye,  Sana geleceğim buralarda yoksun.  Gidiyorsun ya böyle umut yüklü,  Gene geleceksin çalım satarak,  Seni arıyanları boynu bükülü  Tanımayacaksın artık tanımayacak.  Elveda! Sen güzel bir düş oldun.  Adamı sarhoş eden, tutuşturan.  Üstünde yükselen yıldızlı yolun  Bir düş, gözleri kamaştıran.  Bir gün olur sen de anlarsın ya  Yanmaları, sevgileri bir o kadar,  Var mıdır aşka eğilmiyecek ama  Böyledir kişioğlu, yitirince yanar... Alfred De Musset Çeviri: Abdullah Rıza Ergüven

Hatırla, çekingen Tan Güneşe Mutlu sarayını açtığı zaman; Hatırla, geçerken dalgın gece Düş kurup gümüş tülünün altından; Göğsün küt küt atarken hazlar davet edince, Gölge seni akşamın düşlerine çekince, Ormanların dibinde Bir ses mırıldanır, dinle: Hatırla. Hatırla, gün gelip beni kader Sonsuza dek senden ayırınca, Üzüntü, sürgün ve seneler Bu çaresiz kalbi soldurunca; Düşün son elvedayı, hazin aşkımı düşün! Yokluk ve zaman hiçtir insan sevmeye görsün. Kalbim çarpıp durdukça, O hep diyecek sana: Hatırla. Hatırla, soğuk toprak altında Kırık kalbim sonsuza dek uyurken; Hatırla, yalnız çiçek mezarımda Böyle usul usul açıyorken, Seni bir daha görmeyeceğim, ama ölümsüz ruhum Sadık kızkardeş gibi dönüp gelecek sana. Gecenin içersinde İnleyen sesi dinle: Hatırla. Alfred De Musset Türkçesi: Ahmet Necdet

Gücüm, hayatım, nem varsa kaybettim, Kaybettim, ah, dostlarımı, neşemi. Kalmadı hatta kibrim, azametim, Oydu vehmettiren dâhiliğimi. Hakikat budur dedikleri zaman Karşımda sahiden bir dost zannettim. Hakikatı anlayıp duyduğum an; Çoktandır galip gelmişti nefretim. Ama işte hakikat ebedidir, Yaşarsa bir kimse ondan bihaber Alemde ömrümce gafil kişidir. Tanrı soruyor, cevap vermek ister. İyi ağlamışım ara sıra, Elimde kalan servet bu dünyada. Alfred de Musset   Çeviri: Necip Fazıl Kısakürek (Ülkü, 16 Ağustos 1954)