Osmanlı sultan ve şehzadelerinin hemen hemen hepsi şiirle ilgilenmiş bir kısmı ise dîvan tertiplemiştir. Bunlar içinde Muhibbî mahlasını kullanan Kanûnî Sultan Süleyman sultanlığı Ve şâirliğiyle en ön sırada yer alır. Arapça Ve Farsça'y1 şiir söyleyebilecek kadar iyi bilen Kanûnî biri Farsça dört dîvan teşkil edebilecek şiirleriyle de Türk edebiyatının en velûd şairlerinden biridir. Dîvanında 2799 gazel, l elif-nâme, l tercî-i bend, 18 muhammes, 30 murabbâ, 5 nazım, 51 dörtlük ve 217 beyt vardır. Devrinde şâir, âlim ve sanatkârlara hak ettikleri değer verilmiş Ve korunup teşvik edilmişlerdir. Fâtih döneminde başlayan, İstanbul'u bilim Ve kültür merkezi yapma yönündeki çabalar, Kanûnî döneminde daha da artmış Ve gerçekten de İstanbul merkez haline gelmiştir. Kanûnî dönemi( 1520-1566) klâsik şiirimizin altın çağı olarak kabul edilir. Zâtî (ö. 1546), Fuzûlî(ö. 1556), Hayâlî(ö. 1556-57), Yahyâ Bey( ö. 1582), Bâkî(ö. 1600) vs. gibi ünlü Ve ismi bilinenler yanında, b...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"