Güvercin Gerdanlığı

Bir telefon bekler Bir kafede Bir rastlantı bekler İstanbul'da Büyük aşkların yaşanacağı Geceleri vardır Eylül'dedir bu Rüyalara inanır Kahve falına inanır Akasya falına inanır Önce akasya yaprakları Sararır Bir rastlantı Her zaman vardır Bir mucizeye inanır Çağrışımlar Yalnızlığı anımsatır Aşklar Büyük yalnızlıkla başlar Gece derin karanlıktır Hava aydınlandığında Yalnızlıklar gider Aşklar Başka bir mucizeye Kalır Atilla Birkiye

Bir şiiri arıyorum Hiç yazılmamış bir şiiri Odamda yalnızım Gecenin koyu karanlığı adın yanıbaşımda Gözlerini arıyorum Öpülmemiş gözlerini Çıplaklığını arıyorum Dokunamadığım çıplaklığını Hiç ağlamadım teninin esmerliğine Gözyaşlarım acıtmaz narin bedenini kederli ama samimi Bir kez ellerin Biten günün mutlu sesi yine sonbahar yine benimleydi Bakışlarını arıyorum Doğu rüzgârı bakışlarını kurak ama samimi Kışın sıkıntısını yaşıyorum Yüzün uzaklarda Sabrım ancak son bulabilir dudaklarında Dudakların hayal mi Susuzluğunu yaşıyorum Adına bir çöl prensesi Adını haykırıyorum koyu karanlığa Yalnızca kar tanecikleri duyan sesimi Güzelliğini saçlarının ardına saklama Hani nasıl denir Sizin oralarda Yüreğim senden yana Atilla Birkiye

Aşk şarkıları uçuşuyor karanlıkta Bir adam elinde rakı kadehi Bir kadını beklemeyi yudumluyor Islak kirpikleriyle gelmesini                                        yudumluyor Belleğine düşmüş bir kere Yüreğine de Adam içiyor, içiyor Kadın gelmiyor, gelmiyor Gözleri içeri süzülen Kapının solgun ışığında Kadın parlak günışığı oysa Kadın saatlerce yok ortada Uzun kızıl saçlarıysa hiç yok Adam kadının gözyaşlarını siliyor İki damla masaya düşüyor Kadının ellerini tutuyor, tutuyor Dudaklarından öpüyor, öpüyor Yok bu, o gece değil Çünkü kadın gelmeyecek Gelmeyen kadın sensin Rakılı adam ben Aşk şarkıları uçuşuyor karanlıkta Eşlik ediyorum oldum bittim                 ...