teşekkür ediyorlar, çok yaşıyorlar, işe geç kalmıyorlar çeyrek altını önemsiyorlar, küresel ısınmayı ve beş çaylarını ortadoğu’yu ihtiyaç halinde seviyorlar, gökdelenleri her haliyle eve geç gelmeyi borsaya bağlıyorlar, geriye kalanları astrolojiye “konuşan tartı”lardan korkmuyorlar bir de, -ben bazen korkuyorum- artis diyorlar erken ölenlere bir akşamüstü her yer kalabalık her yer kalabalık, üzgünüz yeteri kadar ve rimbaud mahkemelerde sanık sırayla ölüyor kumbarası kırılmış çocuklar, tez konusu bile değiller içinde ortadoğu geçmeyince şiir de olmuyor, bir şeyler kahrolsun! -işgal edilmiştir inandığımız tüm çiçekler! stratejik bir aşk yaşıyorum devlet görmesin, keşişleri hemen soboleyin bu saklambaç bizden uzak, kavimler göçü konumuz değil, seni seviyorum! ideolojiler söylüyorum dünya kurtarmak isteyenlere ve çok rüya görüyorum insanı anlamakla meşgulüz, üstelik görünürde hiç ipucu da yok ben bazen korkuyorum, annem duruyor hemen kalbime beni hep yanlış öldürüyo...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"