Güvercin Gerdanlığı

İçimdeki o korkunç boşluktan sesleniyorum İşte o boşluktan-haydi beni anlayın biraz - Yani bir adım daha atsam düşeceğim uçurumdan Ben işte oradan oraya ölümle oynayaraktan Hayatı, yaşanmış onca anıyı, boşa sayaraktan Bakmayın öyle ilk defa görüyormuşçasına Bakmayın-oradan bakılınca biraz deliyim- Başka bir yerden başka bir şekille Başka bir dünyadan başka bir biçimde  Olmadı işte olmadı Her şeyin anlamını çözeyim derken Kendi anlamımı kaybettim bir köprü altında  Uzakta bir şehrin ışıklarında Kapıda, kapıların sonsuza açılışında Anlatımsız ve çağrışımsız kırmızı dudaklarında bir güzelin Bakmayın siz, ben çoktan yitirdim tüm umutlarımı Yaşamak olsun diye yaşıyorum zaten Herkes beni yaşıyor sansın diye soluk alıyorum Anlatıyorum, yoruluyorum, bunalıyorum... acıkıyorum Biraz da... Hani ben unuttum da her şeyi! Bir günü Defalarca aynı günü, yaşar gibiyim.. Bir günde durmuş sanki hayatım da  Bilinmeyen bir adaya sürüklenir gibiyim  Adını koymalı bunun da her şeyin adını ...

Ve Var olmayan şeylerin Tanrısı Beni yarattı bu zamansal paradokslar Ortamında İyi mi etti bilmiyorum Bazen insanlara bir şeyler söyleyecek gibi oluyorum Ama korkuyorum çünkü Ağzımı açsam her yerde 9.9 şiddetinde Depremler olacak sanıyorum “Bu kendime inanın gıcık oluyorum” Suyun üzerinde yürüyebilenler beni bilirler Bir onlar bilirler bir de sokak kedileri Nerede görseler tanırlar beni, Yukuta’yımdır Görünüşüm su içen güvercinlere benzer Yürüyüşüm yolunu kaybetmiş geyiklere -Tahminiz doğru, “Geyikli Gece”nin tüylerinden yaratıldım.” Yeryüzünün tüm dükkanları kapanır bir bir Ben Tanrıma dua ederim “artık gelsin gerçek güneşler, gece kuşları, denizler”diye Kapıda bir kız çocuğu duruyor ya, işte orada İçeri girerse duanı kabul edeceğim der Beklerim. Beklerim olmayacak şeylerin Tanrısı Kim bilir belki o da olur bir gün Yukuta, yani ben de olurum Kırmızı güneşler Mor mevsimler de olur Ziya Alpay