Güvercin Gerdanlığı

Gitti genç delikanlılar Babil’e; Gitti erkek çocuklar bile; Bir solukta boşaldı Ken’an ili. Düştü yollara Orşilim kızları Al benizleri şimdi süzgün, sarı; Gözkapakları isli, mor sürmeli. Dallarında kalan turunçlar gibi Durdular senelerce tunçlar gibi; Elde başka ne var ki, çağ durmadı. Çöktü ayrılık ayrılık üstüne. Servi boylar eğildi günden güne; Körpe çağları Tanrı durdurmadı. Bağ bozuldu, kesildi ırmakta su Sürgülenmedi gitti bir tek kapu; Dört bucakta açık saçık gezdiler. İnci dişli kızıl dudaklar kuru, Gözlerinde yosun, bakışlar duru, Bellerinde birer düğümsüz kemer. Ayrılan gün olur döner sandılar; Hep bugün’le yarın’la aldandılar; Kırka, kırk bine yardılar bir kılı En sonunda duyuldu gökten dilek Döndü beli iki kat, ayak sürterek Dolduran delikanlı, yetmiş yılı. Gül sarardı, döküldü koklanmadan; Söndü her kurulan ocak yanmadan; Artık esmedi Sahyun’un rüzgarı. İhtiyarladılar, harab oldular Hurma bahçelerinde ceylan kadar, Put kadar güzel Orşi...