sen olmasan nasıl yaşar insanlar bütün o yılanlar böcekler kurtçuklar arılar kuşlar kelebekler nebileyim balıklar… sana teslim ederiz ölülerimizi yaşayanlarımızı da ey insanlara hazine uluslara vatan seviyorum seni toprak sen verirsin mobilyalarımızın ağaçlarını taşı kiremiti evlerimizi örmek için tuğlayı harcı bütün yiyip içtiğimizi giydiğimiz elbiseler senden senden ayakkabı şapka su şarap bira senin cümle hayırların sığmaz kitaplara bir şiir için bunlardan sadece biri yetecekti oysa toprak inan ki senin için düşen her şehit sevgimizin kanıtı adeta senden ayaklarını kesen kuşlar ve bütün uçaklar bir gün nihayet sana dönecekler tekrar günün birinde bedenlerimize mesken olduğunda sen büyük şairler şiirler yazacaklar senin için ne mutlu bize koynunda olacağız senin Garbis Cancikyan Badger, 5 Ocak 1945
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"